This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
تشخیص بیماری کرون
نکات کلیدی
- بیماری کرون میتواند افراد هر سن و جنس را درگیر کند.
- تشخیص بیماری کرون دشوار است و ممکن است برای یافتن بهترین درمان برای شما نیاز به انجام چندین آزمایش باشد.
چگونه بفهمم که مبتلا به بیماری کرون هستم؟
بیماری کرون میتواند هر فردی را در هر مرحله از زندگی مبتلا کند، اما علائم معمولا در نوجوانان و جوانان ظاهر میشوند.
برای اینکه بدانید آیا به بیماری کرون مبتلا هستید یا خیر، باید توسط پزشک آزمایش شوید.
علائم بیماری کرون مشابه بسیاری از بیماریهای دیگر است بنابراین قبل از تشخیص، احتمالاً انجام چندین آزمایش لازم است.
در بسیاری موارد، پزشکها میخواهند مطمئن شوند که علائم شما ناشی از عفونت یا سندرم روده تحریکپذیر (IBS) نیست.
بررسیها کمک میکنند تا مشخص شود کدام قسمتهای روده شما درگیر بیماری شدهاند تا بهترین گزینههای درمانی برای شما تعیین شوند.
آزمایشها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
آزمایش خون: برای تشخیص وجود التهاب و کمخونی یا سطح تغذیه پایین یا علائم التهاب استفاده میشود.
آزمایش مدفوع: برای اطمینان از اینکه علائم شما ناشی از عفونت نیست به کار میرود.
آزمایش مدفوع همچنین میتواند التهاب را از طریق آزمایش سطوح کالپروتکتین مدفوعی، که نشانگر گلبولهای سفید آزاد شده از التهاب پوشش روده است، تشخیص دهد.
آندوسکوپی: برای مشاهده دستگاه گوارش با آندوسکوپ یا لوله با دوربین و نور در انتهای آن استفاده میشود.
بسته به تست، دوربین ممکن است از طریق دهان یا مقعد وارد شود.
یک نمونه بافت (بیوپسی) نیز ممکن است جمعآوری و بررسی شود.
همچنین کپسولهای آندوسکوپی وجود دارد که میتوان آنها را قورت داد تا از همه روده کوچک عکس بگیرند.
انواع مختلفی از آندوسکوپی وجود دارد که ممکن است برای بیماری کرون به کار روند.
مثلا:
- آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی: آندوسکوپ برای بررسی گلو، معده و ابتدای روده کوچک شما وارد دهان یا بینی شما میشود.
- کولونوسکوپی: برای دیدن کل روده بزرگ و انتهای روده کوچک به کار میرود و از طریق مقعد وارد میشود.
- سیگموئیدوسکوپی: برای بررسی رکتوم و قسمت تحتانی روده بزرگ به کار میرود و از طریق مقعد وارد میشود.
تصویربرداری و اسکن روده: برای کشف التهاب و عوارضی مانند تنگی (باریک شدن روده)، فیستول یا آبسه به کار میرود.
امآرآی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) از آهنرباها و امواج رادیویی استفاده میکند اما سیتیاسکن (توموگرافی کامپیوتری) از یک سری اشعه ایکس سریع برای ساخت تصویر سه بعدی از منطقه هدف استفاده میکند.
برخی مراکز ممکن است از سونوگرافی روده نیز استفاده کنند.
بیماری کرون در طول زمان تغییر میکند.
آزمایشها ممکن است دوباره برای پایش بیماری شما و بررسی مؤثر بودن درمان فعلی یا ایجاد عوارض احتمالی، استفاده شوند.